غروبی سخت دلگیراست           ومن ، بنشسته ام اینجا، کنار غار پرت وساکتی ، تنها       که می گویند : روزی ، روزگاری ، مهبط وحی خدا بوده است ، ونام آن ((حراء))بوده است       واینجا، سرزمین کعبه وبطحاست...  وروز، از روزهای  حج پاک ما مسلمانهاست.      برون از غار          زپیش روی وزیرپای من ، تاهرکجا ، سنگ وبیابانست.        هوا گرم است وتبداراست اما می گرایدسوی سردی، سوی خاموشی.    وخورشیداز پس یک روز تب ،در بستر غرب افق ،آهسته می میرد..    ودر اطراف من از هیچ سویی ، رد پایی نیست    ودور من ، صدایی نیست

فضا خالی است     وذهن خسته وتنهای من ، چون مرغ نوبالی ،-که هردم شوق پروازیبه دل دارد-    کنارغار ،از هرسنگ، هر صخره      پرد بر صخره ایدیگر..

ومی جوید به کاوشهای پی گیگیری،    نشانیهای مردی را -     نشانیها،که شاید مانده بر جا ،دیر دیر: از سالیانی پیش_      ومن همراه مرغ ذهن خود،در غار می گردم.

وپیدا می کنم گویی نشانیها که می جویم:   همانست، اوست!     کنار غار ، اینجا ،جای پای اوست،می بینم   ومی بویم توگویی بوی اورا نیز    همانست ، اوست:

پلاسی بر تن است اورا         ومیبینم که بنشسته است،چونان چون همان ایام

همان ایام که این ره را بسا، بسیارمی پیمود      وشاید نازنین پایش زسنگ راه می فرسود

ولی اوهمجنان هرروزمی آمد      ومی آمد...ومی آمد         وتنها می نشست اینجا

غمان مکه ی مشئوم را باغارمی نالید            غم بی همزبانیهای خود را...

ومن اکنون به هر سنگی که در این غار می بینم،    به روشن ترخطی  می خوانم آن فریادهای خامش آورا...     واکنون نیزگویی آمده است او...آمده است اینجا،

وی گوید غم آن روزگاران را:(( عجب شبهای سنگینی!     همه بی نور!            نه ازبام فلک ، قندیل اخترها بودآویز        نه اینجا_وادی گسترده ی دشت حجاز_

از شعله ی نوری ، سراغی هست.زمین ،     تاریک تاریک است وبرج آسمانها نیز

نه حتی در همه  ی ام((ام القری))یک روزن روشن      تما شهربی نوراست...

نه تنها شب ، که اینجاروزهم بسیارشبرنگ است. فروغی هست اگر،از آتش جنگ است

فروزان مهر ، اینجا سخت بی نوراست، بی رنگ است.   توگویی راه خود را هرزه می پوید        ونهر نورآن ،زان سوی این دنیا بود جاری.

مه اند ر گور شب خفته است وناپیداست... پیدا نیست.

سیه رگهای شهر-این کوچه ها-ازخون مه خالیست

درآنها می دودچرکاب تندننگ وبد نامی، بد اندیشی    ودر رگهای مردم هم.

سیه بازارهای ((روسپی نامردمان))گرم است    تمام شهرگردابی است پر گنداب

تمام سرزمینها نیز    دنیاهم        وگویی قرن ، قرن ننگ وبدنامی است.

فضیلتهالجن آلوده،انسانها سیه فکروسیه کارند... و(انسان)نام اشرافی زیبایی است از معنی تهی ...))  مانده       محمد(ص) گرم گفتاری غم آلود است.

وخور، دیریست مرده ،         غارتاریک است    ومن چیزی نمی بینم

ولی گوشم به گفتاراست...ومی بینم توگویی رنگ غمگین کلامش را :

((خدای کعبه، ای یکتا!درودم را  پذیرا باش، ا ی برتر وبشنو آنچه میگویم:

یتیم مکه ،چوپانک،جوانک،نوجوانی  از بنی هاشم        وبازرگان راه مکه وشامات

(امین)، آن راستین، آن پاکدل ، آن مرد،     وشوی برترین بانو:(خدیجه)

نیز ، آنکس کوسخن جز حق نمی گوید    وغیر از حق نمیجوید      وبتها را ستایشگر نمی باشد       واینک : این همان مردابرمرد است      (محمد) -ص- اوست-ادامه دارد ...

مژده مژده شد روشن، ُ چشم اهل دین به به          گشته جشن میلاد میر مومنین به به

بیت حق چراغان شد ، عرش نور باران شد               از پرتورخسار فرمانده ی دین به به

ای شیعه نما شادی ، آمد از خدا هادی                    رهنمای دنیا و روز واپسین به به

چشم مصطفی روشن ، عالم همه شد گلشن                  زآفریدگار اورا آمد آفرین به به

فوج ملک از بالا، ذکر یا علی گویا                            دسته گل بر افشانندبر روی زمین به به

بر قدوم آن سرور، ریز شد گل احمر                         لا حول ولا بر آن فرخنده جبین به به

رمز هل اتی آمد ، حجت خدا آمد                           بر خاتم پیغمبر آمده نگین به به

گل نما نثار امشب ، بر قدوم یار امشب                     خانه زاد حق آمد بر یاری دین به به

نقل ها بر افشانید ، مدح ومنقبت خوانید                  دست حق عیان آمد ، خوش ز آستین به به

قلب (کربلایی) شاد ، زاین جشن وازاین میلاد          از لحد کند فریاد ، تاروز پسین به به --

--نقل ازصص 61-62 شکوفه های غم -جلد اول-نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران ----

---(سرود در ولادت علی ابن ابیطالب  علیه السلام ) از حاج غلامرضا آذر خراسانی----

مژده زمیلاد ولی خدا      شاه ولایت علی مرتضی       مژده زمیلاد ولی خدا  شاه ولایت علی مرتضی مژده زمیلاد شه ملک دین               حجت حق مظهر جان آفرین        مفخر ایجاد وولی مبین

شیر خدا وارث خیرالوری      شاه ولایت علی مرتضی-----مژده زمیلاد شه انس وجان

نور خدا سرور کون ومکان              شاه هدی آیت امن وامان          اصل ولا قاسم ناروجنان

حبل متین لنگرارض وسما          شاه ولایت علی مرتضی ----

مژده زمیلاد شه بوالحسن            مظهر الطاف حی ذوالمنن         وارث علم نبی موتمن

محور دین شاه زمین وزمن             فارس صفدر شه خیبر گشا      شاه ولایت علی مرتضی---

مژده که عالم همه گلزار شد        دشت ودمن تحتهاالانهار شد       کون ومکان مطلع انوار شد

جلوه کنان والد اطهار شد        شد متولد شه ملک ولا         شاه ولایت علی مرتضی---

مژده ی رحمت به همه شیعیان        خاصه بر احباب وهمه دوستان      گشت عیان جامع سر نهان

ماه رخ مرتضوی شد عیان          گشت عیان همسر خیرالنسا        شاه ولایت علی مرتضی---

--نقل از جلد اول دیوان آذر خراسانی -ص 31 -چاپ سوم -1348 شمسی -انتشارات طوس مشهد ---

مژده زمیلاد شه ملک دین                    سبط پیمبرولی چارمین               مژده زمیلاد شه عالمین

زینت عباد شه خافقین                مطلع الانوارشه مشرقین                سبط پیمبر علی ابن الحسین

سید سجاد ، گلباغ دین           سبط پیمبر ولی چهارمین                  مژده که سلطان عباد آمده

سروروسر خیل رشاد آمده            بر همگان گنج مراد آمده                 مظهر الطاف  جواد آمده

آمده سر حلقه ی اهل یقین              سبط پیمبر ولی چهارمین          مژده که مرآت خدا شد عیان

شد متولد شه کون ومکان                شیل حسین زاده ی دخت کیان             گشت عیان مفخر ایرانیان

ماه عرب ، شاه عجم ، رکن دین                سبط پیمبر ولی چهارمین

مزده که شد نور خدا آشکار                    گشت عیان مظهر پروردگار                انکه بود شافع روز شمار

دست همه دامن آن شهریار               فاش بگو آمده شاه امین              سبط پیمبر ولی چهارمین

---جلد دوم دیوان آذر خراسانی -صص 78-79-انتشارات طوس مشهد -1348 هجری شمسی --

---

درولادت جواد الائمه -امام محمد تقی (ع)-

پیدایش نور عدل وداد است امشب             دلهای محبین همه شاد است امشب            

در عرش برین فرشتگان  می گویند            ده مژده که میلاد جواد است امشب

شد گلشن اسلام سراسر آباد                      از مقدم فرزند رضا فخر عباد

عرش دل مومنین چراغانی شد                       چون مرکز نور حق جواد است جواد

فرزند امام هشتمین است جواد                       روشنگر دانشگه دین است جواد

در عدل وکمال ونهضت و عدل وشرف                 همتای امیر مومنین است جواد

بحر کرم ومظهر داد است جواد                         فرزند مربی جهاد است جواد

دارنده ی پرچم امامت از حق                        فرمانده به آب وخاک وباد است جواد 

آنکس که بدی شهره عالم به جواد                از محضر علم او ادیبان دلشاد

در سنگر اسلام پی یاری دین                     کوشید وشهید شد به شهر بغداد

---اثر طبع روان شاد ناد علی کربلایی -به نقل از : شکوفه های غم -جلد دوم -ص288 -انتشارات خزر -تهران ---

مژده زمیلاد شه ملک دین                    سبط پیمبرولی چارمین               مژده زمیلاد شه عالمین

زینت عباد شه خافقین                مطلع الانوارشه مشرقین                سبط پیمبر علی ابن الحسین

سید سجاد ، گلباغ دین           سبط پیمبر ولی چهارمین                  مژده که سلطان عباد آمده

سروروسر خیل رشاد آمده            بر همگان گنج مراد آمده                 مظهر الطاف  جواد آمده

آمده سر حلقه ی اهل یقین              سبط پیمبر ولی چهارمین          مژده که مرآت خدا شد عیان

شد متولد شه کون ومکان                شیل حسین زاده ی دخت کیان             گشت عیان مفخر ایرانیان

ماه عرب ، شاه عجم ، رکن دین                سبط پیمبر ولی چهارمین

مزده که شد نور خدا آشکار                    گشت عیان مظهر پروردگار                انکه بود شافع روز شمار

دست همه دامن آن شهریار               فاش بگو آمده شاه امین              سبط پیمبر ولی چهارمین

---جلد دوم دیوان آذر خراسانی -صص 78-79-انتشارات طوس مشهد -1348 هجری شمسی --

---

درولادت جواد الائمه -امام محمد تقی (ع)-

پیدایش نور عدل وداد است امشب             دلهای محبین همه شاد است امشب            

در عرش برین فرشتگان  می گویند            ده مژده که میلاد جواد است امشب

شد گلشن اسلام سراسر آباد                      از مقدم فرزند رضا فخر عباد

عرش دل مومنین چراغانی شد                       چون مرکز نور حق جواد است جواد

فرزند امام هشتمین است جواد                       روشنگر دانشگه دین است جواد

در عدل وکمال ونهضت و عدل وشرف                 همتای امیر مومنین است جواد

بحر کرم ومظهر داد است جواد                         فرزند مربی جهاد است جواد

دارنده ی پرچم امامت از حق                        فرمانده به آب وخاک وباد است جواد 

آنکس که بدی شهره عالم به جواد                از محضر علم او ادیبان دلشاد

در سنگر اسلام پی یاری دین                     کوشید وشهید شد به شهر بغداد

---اثر طبع روان شاد ناد علی کربلایی -به نقل از : شکوفه های غم -جلد دوم -ص288 -انتشارات خزر -تهران ---

مژده زمیلاد شه ملک دین                    سبط پیمبرولی چارمین               مژده زمیلاد شه عالمین

زینت عباد شه خافقین                مطلع الانوارشه مشرقین                سبط پیمبر علی ابن الحسین

سید سجاد ، گلباغ دین           سبط پیمبر ولی چهارمین                  مژده که سلطان عباد آمده

سروروسر خیل رشاد آمده            بر همگان گنج مراد آمده                 مظهر الطاف  جواد آمده

آمده سر حلقه ی اهل یقین              سبط پیمبر ولی چهارمین          مژده که مرآت خدا شد عیان

شد متولد شه کون ومکان                شیل حسین زاده ی دخت کیان             گشت عیان مفخر ایرانیان

ماه عرب ، شاه عجم ، رکن دین                سبط پیمبر ولی چهارمین

مزده که شد نور خدا آشکار                    گشت عیان مظهر پروردگار                انکه بود شافع روز شمار

دست همه دامن آن شهریار               فاش بگو آمده شاه امین              سبط پیمبر ولی چهارمین

---جلد دوم دیوان آذر خراسانی -صص 78-79-انتشارات طوس مشهد -1348 هجری شمسی --

---

درولادت جواد الائمه -امام محمد تقی (ع)-

پیدایش نور عدل وداد است امشب             دلهای محبین همه شاد است امشب            

در عرش برین فرشتگان  می گویند            ده مژده که میلاد جواد است امشب

شد گلشن اسلام سراسر آباد                      از مقدم فرزند رضا فخر عباد

عرش دل مومنین چراغانی شد                       چون مرکز نور حق جواد است جواد

فرزند امام هشتمین است جواد                       روشنگر دانشگه دین است جواد

در عدل وکمال ونهضت و عدل وشرف                 همتای امیر مومنین است جواد

بحر کرم ومظهر داد است جواد                         فرزند مربی جهاد است جواد

دارنده ی پرچم امامت از حق                        فرمانده به آب وخاک وباد است جواد 

آنکس که بدی شهره عالم به جواد                از محضر علم او ادیبان دلشاد

در سنگر اسلام پی یاری دین                     کوشید وشهید شد به شهر بغداد

---اثر طبع روان شاد ناد علی کربلایی -به نقل از : شکوفه های غم -جلد دوم -ص288 -انتشارات خزر -تهران ---

بشارت شیعیان !شد ماه شعبان ماه پیغمبر                       فزون شد بر خلایق لطف وجود خالق اکبر

زمین وآسمان وعرش اعظم نورباران شد                         زانوار رخ نور دو چشم ساقی کوثر

عیان گردید در یثرب جمال عالم آرایی                           که جبرئیل امین شد خادمدر بار آن سرور

زلطف قادر قدرت نما  از گلبن عفت                             دوگل گردیده ظاهر  ازبرای حیدر صفدر

یکی در سوم شعبان ، یکی در چارم شعبان                  یکی چون شمس رخشان  ویکی همچون مه انور

یکی فرمانده ی عالم ،وصی احمد خاتم                       یکی یار ومعین وغم خور سلطان بحر وبر

یکی از فاطمه ام الائمه ، دختر طاها                          یکی از حضرت ام البنین همچون دروگوهر

یکی نامش حسین ابن علی فرمانروای دین                 یکی باب الحوائج ، حضرت عباس نام آور

یکی را بوسه زد ختم رسولان بر لب و دندان                یکی رامرتضی دست رسایش بادو چشم تر

برای یاری درماندگان بحرطوفان زا                            بسوی ساحل عزت ، یکی کشتی ، یکی لنگر

دو صدر الدین، دو بدر الدین ، دو یارویاور قر آن              یکی وارث بشهرعلم وآن یک پشتیبان در

دو رخ زیبا ، دو قد طوبا ، قدم بنهاد در عالم                یکی فرمانده ی اعظم ،یکی سردار وسرلشکر

دو جانباز وبرادر ، این وزیر وآن دگر سلطان                  عیان گردیدبریاری حق  ازدو نکو مادر

دو روشنگر ، دو عالی فر ، که بر آنهاخدا بخشد           هزاران {کربلایی}را زرحمت در صف محشر

شادروان نادعلیکربلایی -پدر سه شهید-به نقل از صص 114-115- جلد دوم شکوفه های غم -انتشارات خزر -تهران خیابان 15 خرداد شرقی

بشارت شیعیان !شد ماه شعبان ماه پیغمبر                       فزون شد بر خلایق لطف وجود خالق اکبر

زمین وآسمان وعرش اعظم نورباران شد                         زانوار رخ نور دو چشم ساقی کوثر

عیان گردید در یثرب جمال عالم آرایی                           که جبرئیل امین شد خادمدر بار آن سرور

زلطف قادر قدرت نما  از گلبن عفت                             دوگل گردیده ظاهر  ازبرای حیدر صفدر

یکی در سوم شعبان ، یکی در چارم شعبان                  یکی چون شمس رخشان  ویکی همچون مه انور

یکی فرمانده ی عالم ،وصی احمد خاتم                       یکی یار ومعین وغم خور سلطان بحر وبر

یکی از فاطمه ام الائمه ، دختر طاها                          یکی از حضرت ام البنین همچون دروگوهر

یکی نامش حسین ابن علی فرمانروای دین                 یکی باب الحوائج ، حضرت عباس نام آور

یکی را بوسه زد ختم رسولان بر لب و دندان                یکی رامرتضی دست رسایش بادو چشم تر

برای یاری درماندگان بحرطوفان زا                            بسوی ساحل عزت ، یکی کشتی ، یکی لنگر

دو صدر الدین، دو بدر الدین ، دو یارویاور قر آن              یکی وارث بشهرعلم وآن یک پشتیبان در

دو رخ زیبا ، دو قد طوبا ، قدم بنهاد در عالم                یکی فرمانده ی اعظم ،یکی سردار وسرلشکر

دو جانباز وبرادر ، این وزیر وآن دگر سلطان                  عیان گردیدبریاری حق  ازدو نکو مادر

دو روشنگر ، دو عالی فر ، که بر آنهاخدا بخشد           هزاران {کربلایی}را زرحمت در صف محشر

----محبوس سامرا (امام هادی )---

هادی  النبی گشته گرفتار بلا               متوکل بنموده است بر او جور وجفا

شد چو وارد شه دین ، سامره ، جاداد ورا                در رباطی که بدی مسکن خیل غربا

اعتنایی چو به شانش ننمودی زنخست                  کرد بر وی ستم وظلم ، همان شو م دغا

حرم محترمش را زستمکاری خود                          داد ویرانه مکان، پیش گروه فقرا

گاه زندان وگهی حبس نظر بود زکین                        بیست ویک سال به تبعید بد آن شاه هدی

گه مکان داد ورا جای وحوشان از کین                  گاه تکلیف نمودش به شراب وبه غنا

گاه زندیق خطابش بنمودی زستم                     گاه دشمنام بدادی زجفا بر زهرا

گاه در مجلس خود مسخره ای می آورد             تاکه تقلیدکند از علی ، ان شیر خدا

گه فرستاد زکین ،بهر تفحص در شب                   عده ای را بهمان خانه که بد ابن رضا

گه بزندان جفا بود مقید از کین                      گاه اندر غل وزنجیر بدی آن مولا

خون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم         تاکه مسموم شدی آن خلف بدر  دجا

شد چو از زهر جفا کشته  نقی خسرو دین            غرق ماتم شدیاز رحلت وی، سامرا

لب ببند(آهی ) ازاین وقعه ی جانسوز دگر         که زدی آتش ازاین غم بدل خیر نسا   --

نقل از دیوان آهی -جلد دوم -ص 216 -سروده ی علی آهی -انتشارات خزر -تهران-------

----محبوس سامرا (امام هادی )---

هادی دین نبی گشته گرفتار بلا               متوکل بنموده است بر او جور وجفا

شد چو وارد شه دین ، سامره ، جاداد ورا                در رباطی که بدی مسکن خیل غربا

اعتنایی چو به شانش ننمودی زنخست                  کرد بر وی ستم وظلم ، همان شو م دغا

حرم محترمش را زستمکاری خود                          داد ویرانه مکان، پیش گروه فقرا

گاه زندان وگهی حبس نظر بود زکین                        بیست ویک سال به تبعید بد آن شاه هدی

گه مکان داد ورا جای وحوشان از کین                  گاه تکلیف نمودش به شراب وبه غنا

گاه زندیق خطابش بنمودی زستم                     گاه دشمنام بدادی زجفا بر زهرا

گاه در مجلس خود مسخره ای می آورد             تاکه تقلیدکند از علی ، ان شیر خدا

گه فرستاد زکین ،بهر تفحص در شب                   عده ای را بهمان خانه که بد ابن رضا

گه بزندان جفا بود مقید از کین                      گاه اندر غل وزنجیر بدی آن مولا

خون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم         تاکه مسموم شدی آن خلف بدر  دجا

شد چو از زهر جفا کشته  نقی خسرو دین            غرق ماتم شدیاز رحلت وی، سامرا

لب ببند(آهی ) ازاین وقعه ی جانسوز دگر         که زدی آتش ازاین غم بدل خیر نسا   --

نقل از دیوان آهی -جلد دوم -ص 216 -سروده ی علی آهی -انتشارات خزر -تهران---

باز از کنوز رحمت والطاف کردگار                    آیات صنع در همه عالم شد آشکار

بانفحه ی صبا  دم روح القدس دمید                شد رستخیز عام به صحرا وکوهسار

با حشمت الهی شه ، نوروز زد قدم                 عفریت دی زصحنه برون شد پی فرار

زد خیمه ابر ودر وگهر  ریخت دمبدم                   صحن وسرا ودشت ودمن گشت لاله زار

پیر عجوز دهر جوانی زسر گرفت                       تاشد بکوهسار ، عیان جلوه ی بهار

تاشد زپرده حسن دل آرای گل عیان                  با لحن خوش  به نغمه ی داوود شد هزار

بلبل به شاخسارطرب جا گرفت وگفت                حمد خدا ونعت نبی ، مدح هفت وچار

وآنگه بخلق مژده یعیدین داد فاش                      نوروز باستانی ومولود شهریار

تا شد عیان زماه رجب لیله ی نخست                 تابنده شد زبرج ولایت مه وقار

مولود شد محمد باقر (ع) زفاطمه                        دریای علم مصطفوی ، مفخر کبار

مر آت حق شهنشه علم الیقین کزاو                  دین خدا وشرع و  نبی گفت آشکار

پنجم وصی احمد مرسل ، ولی حق                   کزاو علوم اول وآخر شد اشکار

مهرش بهار باطرب وقهراو خزیف                        حبش جنان ودشمنیش شد جهیم نار

(آذر) گدایی در اوکن زحق طلب                       زان منصب شهانه به عالم کن افتخار--

---دیوان آذر -جلد اول -ص 86-چاپ سوم-1348 شمسی -چاپ خانه ی طوس مشهد-آذرخراسانی--